Pre-visita CRTVG

O texto do servizo de arquivo e documentación da CRTVG trátanos de introducir como funciona o centro de documentación da CRTV, para que asi tras realizar a visita programada , poidamos ter unha idea do que nos van tentar explicar ali . Entendemos por centro de documentación ‘a unidade que reúne,  xestiona e difunde a documentación dunha área do co;ecemento determinada ou a producida por un organismo ou institución a que se circunscribe.

Podemos decir que ‘e unha unidade de  información especializada adscrita a un organismo , neste caso a CRTVG, onde se encontran conservados e almacenados os documentos necesarios para o funcionamiento dun servicio ou unha actividade da propia  empresa, e cuxa finalidade e servir de referencia e de  axuda os  profesionales ou  investigadores.

Os centros de documentación son na mayoría dos casos, deficitarios. Neles traballan profesionais dende xa hai moitos anos ou bolseiros que cando co;ecen o método de traballo , xa te;en que abandonar o centro.

A pesar de contar con distintos titulados e académicos traballando no centro, e moi difícil manter a accesibilidade os documentos de gran valor xerados por empresas moi caras.

O centro de documentación da CRTVG funciona como apoio fundamental a producción informativa e de programas, pero moitas veces sofre bloqueos debido a cantidade de información que recibe.

Entre os obxectivos principais debemos destacar o de satisfacer de maneira eficaz as necesidades de información dos usuarios que en xeral , son investigados nunha área especifica do co;ecemento , a través da información precisa. Compre a rol de intermediaro entre o usuario e o co;ecemento . A sua finalidade e aforrar tempo, esforzó e dinero o investigador e a empresa.

A primeira retransmisión fixose o 24 e 25 de Xullo do 1985 , a documentación procede da elaboración dos programas estrictamente informativos e quedouse en bruto. No 1988, realizaronse compactados  que permitían o aproveitamento absoluto da cinta e presenta unha selección pensada e coidada tanto no contido como na montaxe e presentación.

No 1985/1992 ocuparon distintas posicions , alguna delas foi en San Marcos , as que os documentaristas se ti;an que desprazar en coche. Dende 1992 sigue situado no mesmo lugar . Allí encontramos o deposito que e a zona mais ampla con 700m2 ocupados por armarios compartados e con medidas de control ambiental  e antiincendios.

Entre os grandes problemas do arquivo destaca que existen formatos de videos distintos . en canto o resto do espazo , distribuese entre a sala de traballo dos documentalistas de audiovisual , a biblioteca e a secion de documentación de referencia.

Na actualidade o Servizo de Documentación e Arquivo da TVG estrutúrase da seguinte maneira:

   I. Documentación audiovisual

      1) Informativos

      A sección de informativos xestiona producións e adquisi­cións audiovisuais dos servizos informativos. Sobre a base de crite­rios estritamente operativos consideramos a existencia de tres áreas nesta sección: a) Galicia-Nacional, b) Deportes e c) Internacional.

2) Programas de produción propia (informativos, espe­ciais e espectáculos)

3) Ficción

Os tipos de contratos e dos dereitos de emisión son os primeiros aspectos que hai que ter en conta nesta sección e cóm­pre unha coordinación constante cos departamentos de Produción allea e Emisións.

No texto , tamen nos fai unha breve introducion de cómo esta estruturado o centro . Contando cun equipo fixo de vinte e unha persoas, que, dirixidas polo responsable do servizo, está composta por tres técnicos, catorce documentalistas, dous auxiliares admi­nistrativos e dous encarga.  O servizo de documentación de TVG ten un labor importante que cumprir, poñendo a disposición de usuarios públicos e privados o seu material. E con esta fina­lidade foi coa que se estableceu un servizo de venda de imaxes, xestionado, ata o de agora, conxuntamente polos departamentos de Documentación e Xestión da producióndos de almacén.

 Produciuse A dixitalizacion e a modernizacion dos seus fondos e a conexión dos arquivos da tvg con outras entidades.

A racionalización do traballo da CRTVG esta levando a cabo unha reorientación da formación interna do persoal. Ademais a TVG esta en contacto con outras institucions para incrementar os fondos audiovisuais e sonoros da TVG e RG.

Logo , nos outros artigos que tamen están na aula virtual e tras facer un estudo a partir das paxinas e enlaces que se mencionan , podemos  documentarnos de moitos aspectos que,  na maioria dos casos , nos resultaban desco;ecidos.

Jose Ramon Perez Aguera , fai  un simil comparando a nosa sociedade actual , a información co novo capital, no cal , os documentalistas e informáticos

son os novos banqueiros capaces de xestionar e administrar este novo capital.

Para definir o termo información , e obvio que non podemos separalo do seu binomio que e , a documentación .

Toda documentación vai contar con información para non tratarse de un soporte .  Pola contra, si pode existir información sen documentación .  E preciso distinguir entre documentarse e informarse , da seguinte maneira o facian os entendidos >

No  Tratado de Documentación de Paul Otlet,  , determina que a actividade documental ten que  organizarse e desarrollarse en contextos organizados, centrándonos en definitiva nos Sistemas de Información nas organizacions.

José López Yepes entende a información como ”  fuente de poder, por ser detentadora del conocimiento y, en último término, de la capacidad de decisión Acertada”

Segundo Lynda Woodman e López Hernández, a Information Management ‘e > “ Gestión de la información es todo lo que se refiere a conseguir la información adecuada, en la forma adecuada, para la persona adecuada, al coste adecuado, en el momento adecuado, en el lugar adecuado, para tomar la acción adecuada”

Os servicios de documentación sempre foron considerados como servicios internos dentro da empresa televisiva ainda que  poidan ofrecer información a axentes externos.  podemos falar de documentación audiovisual , a continuación algunhas definicións para este termo ..

"El documento audiovisual es múltiple, multiforme, incompatible, dependiente, opaco, ambiguo" Fernando Pérez Puente (Documentación de TVE)
"...Nace por obligación, por interés de la técnica que, en principio, no pretendía crear documentos para el futuro sino resolver sus propios problemas surgidos de la transmisión de información..."
 A información audiovisual plantea problemas de conservación polas características específicas dos soportes que utiliza que obligarán a constitución de depósitos especiales a os que haberá que recurrir por medio de ficheiros y obliga a un análisis do sonido, da imaxe e da conxunción de ambos
Un centro de documentación de televisión debe ocuparse de tres tipos de materiales diferentes:
1. Debe conservar e analizar todo o emitido,  poden excluirse as reemisiones e as reelaboraciones de materiales xa emitidos con anterioridade..
2. Debe conservar e analizar, os orixinais (material bruto) e os premontaxes relacionados co emitido, co obxecto de enriquecer ofondo documental.
3. conservar y analizar materiales non emitidos procedentes de fontes externas (agencias, satélite, otros canales).
os materiales en bruto y los de origen externo darán lugar a novos documentos, que permitan optimizar a ocupación de cintas de video y, facilitar a búsqueda de materiales relacionados: Se crearán así bloques temáticos sobre acontecimientos .A producción deste tipo de documentos implica una cuidadosa selección que se realizará dacuerdo cun doble criterio:

1.      calidad de la imagen (valor estético)

2.      importancia o significación especial del contenido. Aparecerán desta maneira, unha sección de documentación escrita , una sección de documentación gráfica e unha sección de documentación audiovisual.

3.     a Fototeca pode organizarse seguido  dun sistema manual similar ao descrito con un ficheiro de referencia que permita localizar as fotografías polo tema, as personas o el lugar fotografiado.

Para a sección audiovisual e preciso separar a función de análisis da información da función de almacenamiento:

1.     As cintas e películas deberán ser almacenadas seguindo un sistema numérico e de cada documento haberán que  facer fichas de referencia que permitan a sua recuperación.

A documentación audiovisual engloba , como xa dixen , a documentación en televisión , sonora , fotográfica e publicidade en relación publicas .

1.       documentos audiovisuais, en xeral, teñen:carácter histórico-patrimonial  e un  claro valor económico.

E importante mencionar tamen as fases do fluxo da informacion , como ben o fixo , Agirreazaldegi-Berriozabal:

1.       Inxesta: Consiste na conservación das fontes audiovisuais ao formato de traballo. Agora todas as señais son codificadas no vídeo servidor de ingesta e convertidas en ficheiros automáticos. Estos ficheiros transfírense a un servidor en liña para que redactores e documentalistas accedan, editen e xeneren noticias.

2.       Almacenamento: aloxamento dos datos tras a ingesta. Un servidor de base de datos xestionará os metadatos asociados aos ficheiros almacenados.

3.       Catalogación. Para recuperar o contido almacenado

4.       Búsqueda, recuperación, edición. Nun ficheiro único

5.       Arquivo: o hardware de almacenamento componse  de:

5.1   Servidor de vídeo de alta e baixa resolución

5.2   Servidor web

5.3   Robot de cintas

5.4   Servidor de base de datos

6.       Tráfico, coñecer os fluxos de traballo, identificar que e canta información circula pola rede.

Agora todo o material, orixinais de cámara e sinais recibidas externas, están dispoñibles e os documentalistas poden seleccionar e gardar esas gravacións para catalogar e analizar.

Hai que facer unha boa clasificación dos contidos para que a automatización dos procesos sexa fiable.

A análise documental céntrase, agora, en identificar e nomear para a busca e recuperación, non describe os materiais.

A  selecion segue a ser un factor moi importante que non podemos deixar a marxe.

Isto que acabo de comentar , tratase dunha breve introducion o que veremos na vindeira visita a CRTVG. A partir dese dia , poderemos facer unha análise mais detallada do que nun primeiro momento , para nos , tratase dunha hipótese.