lunes, 10 de diciembre de 2012

Un pouco de todo..


FALANDO DA ANÁLISE DE DOCUMENTOS E DA INDIZACIÓN…

QUE SON OS METADATOS?

Os metadatos son “datos sobre datos” ou “informacións sobre datos”, “datos sobre informacións” e “informacións sobre informacións”.

Poderíanse conceptualizar así mesmo como “descricións estruturadas e opcionais que axudan a localizar obxectos” ou “datos estruturados e codificados que facilitan a identificación, descubrimento, valoración e administración de recursos dixitais”. Tamén aquí a importancia xira en torno á recuperación de información.

E AS BASES DE DATOS?

Son un conxunto de informacións almacenadas nun soporte lexible por ordenador e organizadas internamente por rexistros (formado por todos os campos referidos a unha entidade ou obxecto almacenado) e campos (cada un dos elementos que integran un rexistro). Permite recuperar calquera clase de información: referencias, documentos textuais, imaxes, datos estatísticos, etcétera (Pinto, 2011).

Datos son o conxunto de textos, cifras, imaxes ou mestura de todos rexistrados de forma que poidan ser lidos a través dun ordenador e organizados de acordo cun programa que permita a súa localización e recuperación.

O segundo tipo de paxinas que son son difíciles de buscar son as páxinas dinámicas.

As páxinas dinámicas serían páxinas inexistentes, non exactamente virtuais e que se xeran cando nós facemos unha búsqueda nunha páxina de datos. Estas páxinas existen , se estivesen ben indizada , os buscadores recuperaríanas fácilmente.

Outro concepto é o de invisible , aquelo que os buscadores tradicionales non poderían recuperar. Refírese a aqueles materiais ou informació que non está indizada por los buscadores xeralistas.

Para poder recuperar un documento tes que facer unha búsqueda na base de datos, tes que facer ti

THESEO é unha base de datos que almacena todas as teses que se publican en España. O investigador que presenta a sua tee , ten que cubrir un documento decindo que presenta esa tese poñendolle ( autor , titulo) , o que é unha ficha técnica.

Periodismo e Galicia : distintas teses que pode haber dese tema, están ahí pero ata que non busco ese tema non aparecen .

Páxina dinámica : A páxina que che aparece cando ti fas unha búsqueda na base de datos ( Google, Teseo)

Hai outra serie deinstitucións que non lles interesan que os busquen , polo que teñen unha pasarela ou un cortafogos que che pide o rexistro, desta maneira non podemos consultar a información.

Hai institucións que non queren que os motores de búsqueda indicen os seus contidos , polo tanto esta páxina vai a ser invisible , non vai a ser recuperada polos motores de búsqueda. O principio , os motores de búsqueda

Marcos son unha páxina web que están bastante desnostadas, nos vemos unha páxina web , con unha url distintas que están unidas por este tipo de diseño ( marco) .  é moi difícil que os motores de búsqueda recuperen esta páxina porque son tres. Pode que recupere unha pero non todas.

Existen uns robots que lerían as etiquetas de artigo.

Temos o concepto dos motores de búsqueda en papel , en LITERATURA GRIS  non se move polo circuito tradicional de difusión . Non podemos recuperar polos motivos anterores. Textos , documentos , recursos que non seguen os recursos tradicionais . exemplo : teses.

No entorno impreso, fálase de literatura gris que sería a información que non se poe adquirir a través de canles comeciais habituais e polo que é difícil identificar e obter. É dicir, son documentos que non se distribúen a través dos circuitos habituais, como informets, tesis de doutoramento, ponencias e comunicacións de congresos, informes, etcétera

Dalgunha maneira podemos relacionar a literatura gris con internet invisible .

En internet canto mais especializada sexa a búsqueda , máis especializados deben ser os nosos recursos. Todo dependerá do ámbito no que esteamos traballando.

En canto as folcsonomía ou Folksonomía son clasificacións de contidos pero a diferencia dos outros , é que é feita polos usuarios con palabras clave , descriptores. Faise en colaboración , non está marcada. Un exemplo é Bookmarks que era unha páxina , das primeiras que se creou , na que os ususarios ian gardando nesas páxinas todos os teus favoritos . Se te desprazabas sempre os tiñas Aí.

Estes marcadores sociales  identifican as páxinas para despois poder recuperar todas as información.

A Folcsonomía ou Folksonomía é unha forma de indización pero non controlada , pode haber duplicidade de palabras. O problema que ten é que se usa unha linguaxe tradicional  , e que os usuarios usas as súas palAo realizar unha folcsonomía, varios usuarios colaboran na descrición dun espazo informativo para establecer unha lista de palabras clave ou un vocabulario non controlado.

Dende a perspectiva dos usuarios, o tagging (de tag, marca ou etiqueta) xera unha navegación baseada na exploración. Os tags serven para clasificar, ordenar, buscar e atopar información. As nubes de termos son a representación deste tipo de indización.abras clave.

 

A imaxe / visualización desas palabras clave serían as nubes .

Folsonomía é unha indización ¨popular ¨de ususario , colaborativa.

 

Falando de indizadores podemos falar da ferramenta que os orienta : O thesaurus.

Nos últimos tempos, o ámbito da representación e recuperación de información na Documentación e a Biblioteconomía tivo que asumir o impacto de Internet e as súas tecnoloxías asociadas, en especial o World Wide Web (WWW). Os cambios tecnolóxicos derivados destes cambios tecnolóxicos están a conducir a unha progresiva dixitalización do ámbito da representación e recuperación de información que afecta por igual aos recursos de información, as ferramentas de representación e recuperación, e os requirimentos dos usuarios. Un exemplo destas ferramentas:

Un thesaurus é unha ferramenta para o control do vocabulario. Orienta aos indizadores e aos usuarios sobre os termos que poden utilizar e, así axuda a mellorar a calidade da recuperación.

Aínda que existe algún thesaurus xeral, de carácter enciclopédico, habitualmente un thesaurus deséñase para a indexación e busca nun tema ou área específicos. Exemplos de temas cubertos polos thesaurus son educación, metalurxia, arte ou arquitectura.

Un bo thesaurus debe deixar moi claro que significado cobre un termo. Faino mediante os termos non válidos e as relacións semánticas. Outras maneiras de dirixir o uso do thesaurus son as notas introdutorias e as notas de alcance. Unha nota de alcance toma a miúdo a forma dunha definición do termo. Asegurar que os termos están utilizados constantemente co mesmo significado é outro aspecto importante do control do vocabulario

A construción do thesaurus require recoller un conxunto de termos. Algúns destes rematarán sendo descritores e outros poden non aparecer no thesaurus na súa forma orixinal, pero poden suxerir os conceptos que necesitarán ser cuberto dalgún xeito.

 

 
Bibliografía :
 

Valle Gastaminza, Félix de. “Lenguajes documentales. Los tesauros” [en liña]. Facultad de Ciencias de la Información, Universidad Complutense, 2003-2004. [Consulta: 10 decembro 2012]

Rubio Liniers, María Cruz está en la página web. “El análisis documental: Indización y resumen en  bases de datos especializadas” [en liña]. CINDOC-CSIC, 2004 [Consulta: 10 decembro 2012]

Arano, Silvia. “Los tesauros y las ontologías en la Biblioteconomía y la Documentación” [en liña]. hypertext.net, 2005. < Arano, Silvia. “Los tesauros y las ontologías en la Biblioteconomía y la Documentación” [en liña]. hypertext.net, 2005. http://www.upf.edu/hipertextnet/numero-3/tesauros.html[Consulta: 10 Decembro 2012]

domingo, 9 de diciembre de 2012

Post-visita CRTVG


POST-visita CRTVG

Nunha entrada anterior , comentei todo o que tiña que ver co centro de funcionamento da CRTVG, asi que agora toca facer referencia ó que alí vimos , tras realizar a visita.

Parécelles que é unha labor doada facer que vexasmos a televisión nas nosas casa?

Para respostar a esta pregunta temos que facer un salto no tempo. Antes de visistar o centro de documentación , tanto eu , como a maioría das persoas diríamos que é unha labor doada,pero non é así.

Sentarse no sofá , observar a televisión e cambiar co mando é o que todos os días facemos ,pero nunca nos preguntamos sobre o laborioso traballo que é preciso para que a imaxe chegue ás nosas pantallas.

Como ben dixen , hai un antes e un despois de visita-la CRTVG, polo tanto , agora falaremos da¨post-visita¨. O centro de documentación da CRTVG está cheo de estantes con rodas que se moven polos pasillos. Eses estantes están á súa vez, cheos de cintas , nas que se recopila todos e cada uns dos momentos que teñen que ver coa nosa historia, aquéles a onde chegou unha cámara da televisión de Galicia. Tamén poidemos ver a masiva recopilación de cintas de informativos e documentais dende os anos oitenta ,a evolución dos formatos destas co paso dos anos.

Outro  factor que despertou a miña atención foi  o grande atraso existente tocante ao visionado dos vídeos, xa que se siguen utilizando cintas e non DVD, así como as explicacións dadas do traballo diario dos documentalistas. Pero nin o propio xornalista sabe o difícil e complexa que é a tarefa dun documentarista, xa que está por detrás das cámaras , e de non ser pola visita, nunca coñeceríamos a súa bonita pero difícil labor para que a imaxe chegue ata os nosos televisores.

Por último , señalar que no centro de documentación da CRTVG , están recollidos todos os momentos ¨históricos¨relacionados con Galicia e que están a nosa disposición.

Foi unha visita productiva, interesante e sobretodo , moi ilustrativa. Creo que sería interesante que este tipo de visitas , se ampliaran tamén ó ámbito da ensinanza obligatoria , xa que temos un termo bastante oposto dos editores e de cómo a imáxe chega a nós.

 

jueves, 6 de diciembre de 2012

Documentación e cine


A Documentación cinematográfica pode definirse como a ciencia que estudia o proceso de comunicación das fontes cinematográficas para a obtención dun  novo coñecemento aplicado á investigación e o traballo cinematográficos.


O documento cinematográfico participa das mesmas notas de información e de fonte informativa e intégrase no proceso informativo-documental: emisor (documentalista cinematográfico), canal ou medio de transmisión (soporte cinematográfico), mensaje (documento cinematográfico), receptor ou usuario da mensaxe (do documento cinematográfico).

Todo depositario de documentos cinematográficos convirtese en documentalista cinematográfico cando analiza aqueles e informa acerca de seu contido ó usuario ou  investigador.

Jesús Borrás e Antonio Colomer no seu libro «El lenguaje básico del film»citan o termo documentación ó referirse á idea na que se basa ou  sustenta a filme da seguinte forma ou nos seguintes termos: «...esta elaboración de la realidad que a fin de cuentas es subjetiva, será más rica, más profunda y más brillante cuanto más preparado tanto cultural como ideológicamente esté el autor... documentación más ficción igual a argumento» ... «las fuentes no deben buscarse únicamente en la literatura o en el teatro, sino que el mismo cine proporciona material para una nueva versión; tal es el caso del film “PrimeraPlana ...». II .2. Crítica.

As primeiras filmotecas surxen col propósito de conservar como patrimonio histórico-cultural aquelas películas que perderan o seu valor comercial ó deixar de ser proxectadas en salas de cine.

Según afirma Alfonso del Amo "el proceso Realidad  Filmación  Negativo  Positivo  Proyección  Percepción representa sólo una simplificación de lo que puede llegar a ser la cadena de reproducciones/duplicaciones en la actividad de un archivo cinematográfico y en cada uno de estos pasos (digamos que cada flecha) representa el uso de equipos, técnicas y sistemas de trabajo complejos y que han sido y están siendo modificados continuamente."
Tamén podemos facer mención ó documentarista audiovisual que  nace no século XX da toma de conciencia de la necesidad de preservar las imágenes en movimiento para su gestión y explotación por una parte, y de la valoración de los fondos visuales como patrimonio cultural, histórico y sociológico por otra. Su origen está vinculado a la creación de  archivos o centros de documentación audiovisual.
 
Amo García, Alfonso del. Notas para el diseño de un archivo cinematográfico. Alicante : Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes Instituto de la Cinematografía y de las Artes Audiovisuales Filmoteca Española, 2001 http://www.cervantesvirtual.com/servlet/SirveObras/07037393166869351932268/indice2.htm [Consultado: 6/12/2012]
EL DOCUMENTALISTA EN PROGRAMAS DE TELEVISIÓN: CUALIDADES
EL DOCUMENTALISTA EN P
EL DOCUMENTALISTA EN PROGRAMAS DE TELEVISIÓN: CUALIDADES
ESPECÍFICAS Y RELACIONES PROFESIONALES
Anales de Documentación, vol. 14, núm. 2, 2011, pp. 1-19
Universidad de Murcia
Espinardo, España
 
ESPECÍFICAS Y RELACIONES PROFESIONALES
ESPECÍFICAS Y RELACIONES PROFESIONALES
Anales de Documentación, vol. 14, núm. 2, 2011, pp. 1-19
Universidad de Murcia
EL DOCUMENTALISTA EN PROGRAMAS DE TELEVISIÓN: CUALIDADES
ESPECÍFICAS Y RELACIONES PROFESIONALES
Anales de Documentación, vol. 14, núm. 2, 2011, pp. 1-19
Universidad de Murcia
Espinardo, España
Espinardo, España

Fontes de información


As fontes de información

 
 
Unha fonte de información é un documento, unha empresa, unha institución que aporta unha resposta a unha pregunta formulada por un usuario. Aqueles datos que permiten resolver as dúbidas aos xornalistas investigadores, profesionais, etcétera, dunha maneira sinxela e rápida, pero ao mesmo tempo, afondando no seu contido.

Outra definición de fonte sería : “Las fuentes de información aparecen en la cadena al inicio y final, en búsqueda y localización, y en acceso y distribución, pues son instrumentos que permiten conocer materiales necesarios para engrosar el fondo bibliográfico o para cubrir la demanda de información de un usuario” (Carrizo Sainero, 1994, 26).

Tamén podemos definir a fonte de información como un folleto, unha lámina, un disco, un informe inédito, un artigo, unha monografía, un especialista que pode contestar, unha páxina web ou unha institución.  Calquera documento que contén, subministra ou transfire información.

É un documento ou institución que proporciona respostas selectivas, fiables, pertinentes, exhaustivas e oportunas ás preguntas ou demandas dun usuario (Fuentes i Pujol, 1992, 35).

As fontes de información teñen unas funcións específicas que son: Verificar, proporcionar antecedentes e aportar contexto.

Dado que non se pode adoptar un único criterio de clasificación, o noso modelo para clasificar e describir as fuentes de información partirá do modelo máis clásico e frecuentemente utilizado polos diferentes autores: o grao de información. Este criterio é un dos máis utilizados entre os usuarios e as unidades da información, xa que clasifica as fuentes segundo o grao de elaboración ou o  nivel de información que proporcionan en fontes de información primarias, obras de referencia, fontes de información secundarias e fontes de información terciarias o secundarias refundidas e obras de referencia.

 

As fontes primarias: podemos definila como aquelas fontes que son novas e orixinais , que non foi resumida ou interpretada. Debemos saber que “Monografías y manuales pueden ser primarias si son originales y podrían ser secundarias si procede de recopilaciones o refundición de conocimientos procedentes de otras fuentes. Hay disparidad de criterios entre los autores”  (Carrizo Sainero, 1994, 33-34).

Fontes secundarias : debemos facer referencia a elas cando non se pode utilizar una fonte primaria por alguna razón, cando os recursos son limitados e cando a fonte é confiable. Utilizámola para ampliar o contenido da información dunha fonte primaria.

Atendendo ó soporte, as fontes de información divídense en: Impresas, audiovisuais, mecanizadas.

Otra clasificación é atendendo á facilidade de acceso ao contido, as fontes son:

1. De información inmediata, puntual ou precisa.

2.De información mediata ou diferida.

3.      De información largamente diferida.

Por último hai que ter en conta a posibilidade de acceso ás propias fontes, fálase de fontes:Publicadas, editadas e circuítos de comercialización.

Inéditas non publicadas. Literatura gris. Non aparecen nas canles de comercialización habitual

-        Reservadas, acceso restrinxido. Informes oficiais o de carácter persoal de determinados personaxes. Condicionas al paso de un tempo determinado

Existen moitas clasificacións das fontes , e por suposto , non podemos deixar de lado a distinción entre fonte obxectiva e fonte subxectiva.Xunto o factor de fiabilidade e obxectividade.

 

 

 

Clasificar as fontes de información é unha tarea ardua e difícil, xa que non existen uns criterios unificados, senon que  múltiples combinaciónes posibles. Optamos por clasificar as fOntes de información tendo en conta a seguinte tipoloxía: procedencia da información,grao da información que proporcionan,canal de difusión,cobertura,actualización,información que presentan, información á que remiten.

Todo xornalista debe saber que..

Hai que contrastar as fontes. Non podemos quedarnos cunha única fonte. Hai que avaliar cada fonte que se utilice.

Fundación Gabriel Piedrahita Uribe. (2007). Competencia para Manejar

Información-CMI. Recuperado 18 de enero de 2008, de


Gallego Lorenzo, Josefa; Juncà Campdepadrós, Manela. “Fuentes de información I. Materiales” [en liña]. Universitar Oberta de Catalunya (UOC), 2009. [Consulta: 6 decembro 2012]
Gallego Lorenzo, Josefa; Juncà Campdepadrós, Manela. “Fuentes de información I. Materiales” [en liña]. Universitar Oberta de Catalunya (UOC), 2009.<http://materials.cv.uoc.edu/continguts/PID_00143755/index.html > [Consulta: 6 decembro 2012]